നിറം മങ്ങിയ ഡയറി താളുകളില്‍ എഴുതി തുടങ്ങിയ കുറിപ്പുകള്‍ കാലാന്തരത്തില്‍ FB പേജ് വരെയായി. ആശയങ്ങളും അഭിപ്രായപ്രകടനങ്ങളും വിയോജിപ്പുകളും പ്രതികരണങ്ങളും രേഖപ്പെടുത്താന്‍ ഒരു ഓണ്‍ലൈന്‍ വേദി, "പാഠപുസ്തകം" കൊണ്ട് അത്ര മാത്രമേ ലക്ഷ്യമാക്കുന്നുള്ളൂ.
ഒന്നാം വാര്‍ഷികത്തില്‍, എന്റെ പ്രിയ സുഹൃത്ത് "കോമരം" എഴുതിയ വരികള്‍ ഒട്ടേറെ പ്രചോദനം നല്‍കുന്നുണ്ട്:
"പിറന്നാള്‍ ആശംസകള്‍ ടെക്കി. വ്യക്തികേന്ദ്രീകൃത വിമര്‍ശനങ്ങള്‍ക്ക് മുതിരാതെ പ്രതിബദ്ധതയോടെ ആണ് താങ്കളുടെ എഴുത്ത് അതാണ്‌ അതിന്റെ മഹത്വവും. വിമര്‍ശനതിനപ്പുറം കൌതുകവും പ്രണയവും ആശങ്കയും ആകാംഷയും ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ എഴുത്തുകളില്‍ കണ്ടു. ഐറ്റി യുടെ കെട്ടുകാഴ്ച്ചകളില്‍ മയങ്ങാതെ സമൂഹം ഭാഷ എന്നിവയ്ക്ക് നിങ്ങള്‍ പ്രാധാന്യം കൊടുത്തു. ഇനിയും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു കാമ്പുള്ള എരിവുള്ള അര്‍ത്ഥതലങ്ങള്‍ ഉള്ള വരികള്‍. ബ്ലോഗെഴുത്തുകള്‍ അവയ്ക്ക് ഒരു പരിമിധിയുണ്ട് അതിന്റെ വ്യാപനപരിധി വലുതാണെങ്കിലും വായനക്കാര്‍ ഒരുപക്ഷെ കുറവാകാം, താങ്കളുടെ മാനസിക വിചാരങ്ങള്‍ കുറെ കൂടി അതേ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ മനസിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്നവര്‍ക്ക് ഒരുപക്ഷെ ഇത് ലഭ്യമല്ലായിരിക്കാം. പക്ഷെ നിങ്ങള്‍ ഇത് തുടര്‍ന്നേ മതിയാകു കാരണം ചട്ടകൂടുകള്‍ക്ക് പോലും ഒരു കലാപരിധിയുണ്ട് എന്നാല്‍ എഴുത്തിനു അതില്ല!"
പ്രാര്‍ത്ഥന ഒന്ന് മാത്രം.
"വാരിധി തന്നില്‍ തിരമാലകള്‍ എന്നപോല്‍
ഭാരതീ പദാവലീ തോന്നണം കാലേ കാലേ"
അമ്മേ ശരണം!
1 comment:
Hearty Congratulations! :) I'm extremely delighted to see this blog completing 2 years with its critiques which are meaningful, thought-provoking, profound, satirical and candid, to say the least! Wishing the very best to continue exploring new, stimulating, interesting avenues and horizons to set a paradigm! Glad that I've also been a part of some of the thought-evoking discussions which eventually found a place in this blog as a post.
Post a Comment